Kışın ağaçların
ilkbaharı delicesine
özlediği gibi,
ben seni
çok ama çok
özledim…………
BİLE BİLE
Nasılda almışsın aklımı
Bunu gittiğinde anladım
Karşımda durdun siman geldi aklıma
Gözlerine baktığımda dururdu dünya
BİLEMEZSİN Kİ
Yüzün güldüğünde
Karanlık dünyam aydınlanıyor canım.
Yanımdayken
BENDEKİ GÜVEN
Güvenmeli mi bir dosta?
Bilemedim ki güvendim.
Beni sırtımdan vurduğunda
Anlamalı mıydım?
Arkamızdan konuşurlar
Sonra yüzümüze gülerler
Böyle bukelamun gibi
Renkten renge girer yaratıklar
Sürekli plan yaparlar
Canımın içi biz ayrılmadık ki,
Kader bizi ayrı yerlerde tutsa da.
Ayrılmadık ki
Ellerimiz değmese de birbirine
Sevdamız inat bizi unutturmamaya.
En zor dönemim de bile
Bir karış bile yaklaşmıyorsa
Adımlarım size;
Yalanlara inat
Gerçeklerde olduğumdandır......
USTAM
Gene dalmışsın uzaklara ustam.
Sırtını dayamışsın dağlara
bıkmazcasına hayattan,
en güzelliklerini düşünürsün.
12 EYLÜL-1980 ANISINA
Eylül hiç bu kakar
Yaprak dökmemişti.
İnsanlar öldürülüyordu
Sokaklarda, darağaçlarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!