Ağlayamadığı için gülenlere kızıyordu
Yolun sonundaki ruh hastası psikiyatr
Deli gömleği giymiş eski kalfa
Rüzgarın sesinden haberi varmı acaba?
Dairelerin meşalesi sönmüş
Bir mayıs akşamı yazı beklerken kışı çağırmış
Ağustosun ortasında dona kalmış
Sadece gönlünü ona açmış
Ancak kapılar yüzüne kapanmış.
Kapını açmaya bir çilingir gönlünü açmaya bir kemâl gerek
İyi akşamlar soldaki evin sağcı komşusu
Ruhumun kalbimin acı bir sorgusu bu
İnsan sesmi çıkarmalı yoksa susmalımı
Yada sadece kapıdan bakıp ağlamalımı
Bekle beni orada sevdiğim geliyorum
Sildim gözyaşlarımı yeniden sana yeşeriyorum
Sahaf raflarındaki tozlanmış kitap gibiyim
Kağıtlar nemlenmiş içi kas katı kesilmiş gibi
Belki bir gün okurum diye arasına koyulan gül gibi kurumuş ve kopan parçası misali.
Ne ilaç çözer bunu ne tabip
Kurtuluşun çaresi bir busedir belki yaz bakalım katip.
Söylemez sana kalbimdeki şair.
Kırlangıçlarla uğurladım seni bendeki uzağa
Bu gözyaşlarının bir sebebi yok tabi senin olmadıkça
İlmek İlmek hissediyorum şimdi sensizliği
Elimde bir yonca kalbimde kocaman bir sızı nede olsa seveceğim yine en sonunda
Evet şimdi serdim önüme tüm yalnızlıkları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!