Şairin hayatı çok karışık yakında kitabını çıkaracak oradan okursunuz :)
Her sabah bir mecburiyetle uyanırım,
Yirmi dokuz yıldır süren bu uyanış.
Omuzlarımda sorumluluklar, önümde hedefler,
Hayatta kalmak için attığım her adım.
Dört yaşımda başlayan o zorlu sınav,
Beni bilmeden konuştunuz, varsın olsun,
Ben kendimi biliyorum, yetmez mi insana?
Yarım kalmış cümleleriniz, dolanır arkamdan,
Ben sustum, sustukça büyüdüm zamana.
İki Yüzüm Var
Gecenin sessizliğinde konuşur iç sesim,
Bazen aşkla yanar, bazen nefretle titrerim.
Bir genç gibi umut dolu, bir anda karanlık,
İki kişi aynı beden, değişir ruhum anbean.
Kirlenmiş yüzler altında ne insanlıklar var,
Tertemiz görünen yüzlerde ne kirler var.
İnsanları tanımak ne kadar da zorlaşmış,
Güven duygularımız nasıl da körelmiş.
Her yüzümüze güleni dost görür olmuşuz,
Öldürdüm sizi kalbimde
Hiç tutukluk yapmadı cinayet silahım
Hepiniz ölürken kan kustunuz
Son nefesinizi verirken
Benim gözlerimi gördünüz
Bazen sevince, bazı şeyleri görmezden gelirsin,
İşte bazen sevince, yanıldığını da göremezsin.
Ve bazen sevince, sevildiğini zannedersin,
Ve bir gün, belki geç olur, yanıldığını fark edersin.
Sevdiğinden eminsindir, bir süre sonra anlarsın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!