Sen benim her derdimin dermânı sen
Sen bu sensiz gönlümün sultânı sen
Gül güneşler parlasın gönlümde gül
Cümle cânândan canın cânânı sen
Ruhuma düşerken saçının teli
Hiçbirşey kalmıyor eski yerinde
Aklımı dağıtıyor baharın yeli
Unuttuğum birşey var gözlerinde
Bu sevdaya dokunma başım dönüyor
Bir cuma akşamıydı,Araplarda cumartesi
Karanlığın inmesi gibi kapanan gözlerime
Büyüyordu içimde akşamın nefesi
Düşüyordu her yaprakla benim yerime
Rüzgar sarıyordu kuru ağaçları
Bu sabah penceremde yeni bir dünya
Kalmadı geceden serseri bir dünya
Seni bir hayat saydım seni bir dünya
Ben senle yaşıyorum sen de benim içimde
Bir başka ruh daha var bedenimin içinde
Gecenin en sonunda başlar bu şehir
Sessiz sokaklarını serinliğiyle
Sensizlik üstüme yılan gibi gelir
Yapraklar kapılır hafifçe esen yele
Sokak lambasından yayılan sakin hüzün
Mis kokular dökülmüş beyaz güllere
Beyaz güller dökülmüş al yanağına
Vurmasın kış günü ayaz güllere
Değmesin yağmurlar bal yanağına
Gözlerin uzak bir dağ manzarası
Kaç yıl oldu saymadım bu sevdanın külünde
Ama bilirim her mevsimin en güzel yanı sendin
Bazen bir kar çiçeği bazen bahar gülünde
Şu lalezar gönlümün bahçıvanı sendin
Bulurum seni bu şehrin sensiz sokaklarında
Yine sürmüşüm atımı
Acayip işler peşinde
Solarken günbatımı
Güneşler var düşümde
Ne asırlar devirdik
Mahrum etme gözlerinden bak yüzüme bak
Ölmek için bu akşam erken sevdiğim
Yokluğunu yaşıyorum sensizliği duyarak
Bir ölüm kaldı yadigar senden sevdiğim
Issız bir yazakşamı batan güneş gibiyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!