Çiçek açmamış toprağa benzer yasım
Hüzünlerim kalsın beni tek asın
Sensizliğimde anlamsızdır her yaşım
Hüzünlerim kalsın beni tek asın
Titreyen şu sesim senden kalan nağme
Kirlenmiş dünyamda bir beyaz
Sen kalmıştın sayfam
Kalem ucunda tüm vahşete
Ağlardı kalemim bağrında
Sen yanmıştın sayfam
Vurulduğum kömür karası gözlerin
Yanar içimde ateşsiz
Sürüldüğüm gül kurusu dudakların
Kanar içimde sebepsiz
Görmeden geçip gittiğim kuğular
Söyler son hüznün nağmesini
Işıksız suda aradığım günler
Bekler kuğunun beyazında beni
Bir alemde asılı sevdalar
Bürünür beyaza ülkem
Buz keser yüreğim
Yüreğim kış yeri
Bürünür beyaza ülkem
Bir çocuk sevinci
Yalnız yürünür gurbet elde taşlı sokak
Düşüncen bölünür takırtıyla muhakkak
Yürekte tatlı sızı evlerden gelen ses
Yalnız yürünür gurbet elde taşlı sokak
Var ise insanın gönlünde bir sevgili
Kalbim kanayıpta akmamış bağrımda bir yumru
Adını söyler penceremde her sabah iki kumru
Gökler ağlar benim gözümle sana hep cisil cisil
Hiç değmediğim elinle göz yaşımı sen sil
Dünyamda merhametten bir abide
Dardayım anne can ellerin nerde
Düşüpte kalkamadığım köhne yerde
Yok yorgun bedenimin sahibi de
Anne can ellerin ellerin nerde
Şeffafım ama göstermiyor bir yanım
Kum gibi
Çölde dağım ama kalmıyor bu anım
Kum gibi
Çocukça resimim ama çizmiyor kör kanım
Kum gibi
Karanlık sularda bir gece kaybettiğim ışık
Oynar seninle azgın dalgalar sanki serseri aşık
Gündüz çağırır beni,olup uçsuz bucaksız yol
Gece boğar baktıkça,can evimde gizli bir kol
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!