Ali Efe Evcim – Şiirin Kalbinden Gelen Yolculuk
Kelimelerin kâğıda düştüğü ilk günden beri, hayatı anlamaya değil; hissetmeye çalıştı. Dünyanın gürültüsüne karşı kalemini susturmadı. Yaşadığı acılar, gördüğü sevinçler, içinden geçen binbir sessizlik – hepsi birer dizeye dönüştü.
Kimi zaman bir çocuğun gözyaşında, kimi zaman bir gencin hayal kırıklığında buldu ilhamını.
Sokağın dilini de, rüzgârın fısıltısını da duydu. Onun şiiri sadece yazılmadı; yaşandı.
Zamanla kelimeler, onun hem yarası hem ilacı oldu.
Bugün hâlâ, yazdığı ...
İnsanım ben, insan
Her şeyi görürüm
Hem düşlerim hem düşünürüm
İnsanım ben, insan
Kimi zaman canavar
Kimi zaman çocuk olurum
Bir uçurum kenarında
seni beklerken,
bir ölü mezarında
çürüyen bir sessizlik gibi oldum.
Sen bir okyanus gibiydin;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!