Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

İnanmıyorum! !
Böylemi geçecek çocukluğum?
Annem babam
Halamla amcam
Dayımla teyzem
Ve büyükbabam…

Yükü ağır olur sonbaharda yüreğimin
düşlerime zemheri soğuk kaçar.
Adın hüznün arkadaşıysa gelme yanıma!
eteklerimde zaten yeterince sarı yaprak var.

Eylül üflemiş dalların yeşilini.

Kaç sözün kulaklarımda asılı kaldı bilir misin
yüreğimin hançeri oldu kızgın bakan gözlerin
oysa; ben sana hep sevgiyi ve şefkati yakıştırmıştım
öfke dalgası kabarmadan daha gözlerinde yatıştırmıştım

Affetmek sana yaptığım çaresiz bir iyilikmiş

Öfkemizi kusarken bonkör
sevgimizi verirken cimriyiz
bir yürek verilmişken bizlere
neden sevmekten imtina ederiz

Hep bana hep bana deriz

Sıyrılıp karanlığından
gün ışığına uyandır umutlarını.
Sadece bir ömür var yaşayacağın
Sev, sevindir ürkek kalbini
sıcağı soğumadan kanatlandır tutkularını.
Ne kadar yetim duygun varsa

Sisleri ardında kalmış hazin hikâyeler aklımın
Bir tutam hasret yangını
Bir tutam gerçekleşmeyen vuslat
Ve bir sürüde boynunu bükmüş umutlarım
Belli belirsiz, us perdeme takılmakta anılarım

Mazi hiç solmayan bir ağaç gibi
hatıralar yeşertir hep dallarını.
Bir an gelir;
yıllarca geriye gider insan
masumiyetine sarılır çocuk hallerinin.
Tomurcuk güller gibi

Adımladım sevda sokağının eski taşlarını
bir sen aradım sıcağı yüreğime tanıdık.
Avuçlarında gül tutan adamı
dilinde sevgi türküleri biriktiren adamı aradım.
Yarım kalmasın sevgi diye söylenen sözleri hatırladım.
Umuda birlikte yürünen saatleri

Uzayıp gider gece;
bir anlık olsa bile
huzurlu uyku arar kirpiğim
yaşanmışlıklar ruhumda ayıklanır
gözyaşlarım mutsuzluk
neşelerim sevinç hanesine yazılır

Kahır sunsa yaşam bana
katlanırım sabırlarla.
Ben yaşama sevdalıyım
ömrüm geçer kavgalarla.

Yakın, uzak dostlarımla