Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Bir karınca çabasıdır hayata tutunmanın yolu.
Aynalar kırılıp yüzü kesse derince
kalemler, yüreğe ok olanları yazsa da;
köşe başında saklambaç oynamakta mutluluk
sobelediğin yerden sana koşacak.

Delice severken kadını erkek
öldürdü onu fazla sıkmaktan
kadının sevgisi şimdi yitik
şimdi birliktelik sadece alışkanlıktan

Çoğu sevdanın kanseridir kıskançlık

Sabahlarını hep severim bu kentin
lambaları söndümü sokakların bir bir
kaldırım taşlarında telaşlı adımlarla
işe giden insanlar sokaklara çıkar
yorgun bedenlerini sürükler gibiler
yeni başlayan günün bereketine doğru

Bölüşürdük masumiyeti uykularımızda
sen
kelebek olurdun bin renkli,
ben
bal olurdum dudağından damlayan.
Sonu gelmez hasretlerin

Dediler ki senin için;
yakut topluyormuş
zümrüt arayıp
altın satıyormuş.
Velhasıl nefsin şımarmış
saçın kırlaşmış

Nur haneleri yıkılıyor kalbin
riya dolu şehrin sokakları.
Dürüstlerin kıyamı
can acıtıyor isyanlı çığlıkları.
Çıkarcı olmuş artık akreple yelkovan
alın teriyle kazanmak ne yazık ki yalan dolan.

Silbaştanlarımız vardır bizim
yapbozlarımız vardır
sabır hanemizde taşkınlarımız
cinnet hallerimiz vardır bizim
insanız,
uzun soluklu bekleyişlerimiz vardır

Kim doğmak ister ki zifiri acılara! ! !
Hayatı adım adım mutlu yürümek ister.
Elbisemiz kah hüzünden olur, kah neşeden
geçip giden zaman içinde;
benzeriz idamlık kaçaklara
korkarsak eğer gerçeklerden.

Sevgiyi yücelten halinle
yansırsın yaşam aynasından
tutkuların
nefsi köreltemediği kadar sağlam
kibrin esir alamadığı kadar
alçakgönüllü olansın.

Ah ömür kadilim! !
Yanarsın yavaş yavaş
götürürsün kaderin son vade denen vaktine beni
sevinçlerini yaşamın takarsın saçlarıma
hüzünlerini ve acılarını da bırakırsın har gibi yüreğime.
Ruhumun değişken dalgaları,