Şair deme yazarım ve bir hayatım yok henüz
Birden bire alınan kararlar sonucunda,doğan yalnızlık çocukları dışında,kimse yok karşında.
Şahsi fikrimdir ki,beni ne kadar çok insan tanırsa,o kadar çok bıçak yönelir kalbime.
Geçen gün birileri,sahte sevgi sözcükleri yağdırırken birilerine,bir ileri bir geri konuşurken birileri birilerine,
Sustum,ama beynimde yankılanan sesin,bana kalbimi çıkartıp veremediğimdendir,sana sarılma isteğim dedi.
Anarkali,çok isterdim seninle olmak
Anarkali,çok isterdim seninle solmak
Göz yaşınla donmak,
Ah sen,ne kırık yanımsın.
Güçlüyüm,çünkü hiçliğin dibiyim
Bir anne nasıl olmalıydı? Benimki çok güzeldi,gülüşü,gözleri,kirpikleri,gamzeleri cennet çukuru.
Bir anne nasıl gülmeliydi? Çok güzel gülerdi,canım annem gülüşün solmasın korkuyorum.
Bir anne nasıl bakardı? Güzel bakardı,kirpikleri kaşlarına değerdi,hayranlıkla bakardım. Erirdim bakışlarının güzelliğine.
Bir anne nasıl severdi? Çok güzel severdi,karşılıksız,nedensiz,öyle çok,öyle fazla,en güzel o severdi.
Bir anne nasıl sarılmalıydı? Öyle içten sarılırdı,hiçbir sözcük tarif edemezdi,tarif etmeye yetmezdi,yetemezdi.
Bir anne nasıl bu kadar iyi olabilirdi? Fazla iyiydi,kötü insanlar onu üzerdi,ama hiçbir şey söylemezdi,küsmezdi bile.
Bu yazık şehre,gökyüzü ağlasın
Cennet bahçesinden uzak oluşun,yaktı hâyali bir çiçeği.
Bir gerçek vardı,sen yokken sana vardığım.
Bir gerçek vardı,görmediğim gözlerine daldığım.
Çaldığın bir hayat,bana inat sandığım herşey adanmış başkasına.
Ahh gözlerim dolabilirdi,ama kalbim doldu sana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!