Âlemi fani Şiiri - Yusuf Şeker

Âlemi Fânî

En güzel varlık olmak istersen,
İncinmesin senden âlemi fânî.
Dostun bağına girmek istersen,
İncinmesin senden âlemi fânî.

Kanatların yoktur uçmak istersen,
Uçup bir dala konmak istersen,
Yıldız gibi gece yanmak istersen,
Yan, incinmesin senden âlemi fânî.

Yaralıdır insanoğlu, yaralar seni,
Bir başak misali dökerken deni,
Ömür bitti derken sarı kefeni,
Giy, incinmesin senden âlemi fânî.

Bu dertli sözler sitem değildir,
Acı zehir bazen baldan iyidir,
Sancılı geceler tan da zifirdir,
Doğ, incinmesin senden âlemi fânî.

Kendini bul, fani dünyada,
Sessizce dinle kalbinin çağrıda.
Kırılgan olsa da en derin sırda,
Korun, incinmesin âlemi fânî.

Kırgınlıklar gelir, geçer zamanla,
Unutma, karanlık sonrası sabahla.
Umudu taşı, kalbinle anla,
Var ol, incinmesin âlemi fânî.

Bir söz söylersen düşün bin kere,
Değmesin yüreğe boş bir heceyle.
Aynaya bakarken her sabah bile,
Sor kendine: "İncinmesin âlemi fânî?"

Kibrin ateşiyle yanmasın gönlün,
Merhamet giyinsin her bakışın, yönün.
Bir damla iyilik bırak her günün,
Yetmez mi? İncinmesin âlemi fânî.

Yusuf şeker