Aldırma Dedin, Aldırdım İşte..

Sen hangi okyanusu kucakladın da yerleştin gözlerime
Ki ben hala akreplerle dolu bir sahrayım?
Güvendiğim her güneşin ardından;
Çarmıha gerilen benim gölgem oluyor.
Ve bulutlar ağladığı zaman tepemde,
Düş kırıklarımı boğazıma diziyorum.
Yağan sen değilsin…
Ve ellerim sensizliğin soğuğuna yenik d’üşüyor.
Bir gün gör-sen nasıl olduğunu sensizliğin
Seninde ellerin üşürdü…
Ötesi bir hatıraydı.
Aldırma dedin, aldırdım işte…