Zaman bir sis perdesi gibi çökerken üzerimize,
Kıraç toprakları işlediği gibi sabanın,
Ve içimizdeki çocuğu halen büyütememişken biz,
Aldatılan zamanlarda zamana yenik düşeriz.
Hüzün bulutları aşarken tepelerin ardından,
Bir çığ gibi büyür içimizdeki yalnızlığın sesi.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta