Derinlerde Şiiri - Ceylin Aysima Turan 2

Karanlık çam ormanında tek bir meşeyim. Kıpırdayamam bir yere; bağlı ayağım, elim.
Dünyanın böyle bir yer olduğunu bileydim,
Sapı kendimden baltaya boynumu eğerdim.

Su verecek diye yerimden söken fırtınaya kandım.
İnsan yüzünden güldüm, insan yüzünden yandım.
Kendimden gözükeni gittim de dost sandım,
Dünyanın acımasız yalan hâlini ben çok geç anladım.

Bir gemi miyim yoksa okyanusun ortasında,
Sallanır dururum dalgaların arasında.
Tahtalarım kırık, rutubetli duvarlarım;
Bir yanda yaşar, bir yanda su alırım.

Kartal kadar yalnız, kartal kadar vakurum bu günlerde.
Bir tek dostum var: düşünmek sessiz gecelerde.
Dünyayı kenara koymuş vaziyette süzülürüm göklerde.
Taşırım suskunluğumu sinemde pek derinlerde.