Alamut Destanı Şiiri - Tunay Bozyiğit Se ...

ALAMUT

Hayatın yara izi Alamut
gün yüreğine değsin, gölgesi ömrüme
öylesi bensin.
Ana yüreğim kanıyor
hayat nabız nabız boynumda atıyor.
kirpiklerim tıkanıyor gözbebeğim büyürken.
Alamut taşındı
geriye kalan "hiç" ve kapandı
18 yıl gözlerimden aktı boşaltı
güneşi bekler halde bıraktılar balkonda.
sanki insan gözü değmemiş
nefesle ısınmamış gibi, boşluk.
boşluk emmişti içerdeki herşeyi...
renk duvarı yıkılmıştı kalenin...
biriken sesler sinmişti, saklıdaydı...
ışığı sönmüş ateşböceği sesler...
soluyan pencereler nefesini tutmuş...
göz kapaklarını indirmişlerdi ışığa...
ömrümün güzey yanı...
kırlangıç baharım güz oldu
geleceğin kapısı kapandı
aralıksız kapkara...
susuz, ışıksız, sadece yaşam yarasalara
kendi hayatımdan çıkıp, girdim karanlığa
çürümeye bırakılmış tabut gibi mezarlığa..

( benim tarihime kalacak şiir Alamut
ben bu sonu baştan görmüştüm )

15 mayıs 2018