Alamura Şiiri - Zagros Cetinkaya

bir kez daha

hasrete bölündü saatler
yalnızlığım kokuyor her yan
terkedilmek mi kalmıştı
yoksa adım adım ayrılığa mı koştum

hatırlıyorum

evet, hatırlıyorum o geceyi
avuçlarındaydı yüzüm
hüzün kokuyordu...n
gülümsüyordum
zulamda biriken acılarımdan arınıp
korkuyordum
tenin tenime değmişti, yanacaktık
yakacaktı aşk bizi, üstelik gülüyorduk!
batıl inançlarımızdan arta kalanında
başımıza bir kötülük gelecekti
aşk...olsun, başımıza ne gelecek ki...

evet, sadece aşk olsun!
gerisi dokulmaz hayaller...

serin bir bahar akşamıydı
korkuyordum elinden tutmaya
ya tekrardan kanarsa aşklarım
ya terk edilme korkusu sararsa
gülümsüyordun
fırtınalardaydım
tanrının cezalandıracağı bir aşka bileniyordu yüreğim
arınmalıydım tüm korkularımdan
hissetmeliydim tenimde tenini!

şarkılar çalınıyordu serin bahar akşamlarında
sarhoşluğumuzu tazelemek için bir aşk şarabı daha
dudaklarımızdan arta kalan beddualar yazıyor geceyi
sarmaşık, karmaşık
bir o kadar alışık umutlar
dokunulmazlığa kavuşan hayaller

başını göğsüme yasladığında
yıldızlardan dilekler tutardım
hadi bir yıldız daha kaysın
senin için bir dilek
kendim için bir dilek
sevda için bir gökyüzü dileyeceğim...

aşk olsun Alamura
sadece aşk olsun! ...