Aksaray Şiiri - Ümit Tuna

Boyumuzca başakların arasında,
Bazen arpa bazen buğday tarlasında,
Daha küçüktük büyüdük oralarda,
Babam çobandı benim,
Anam gündelikçi.

Babamın peşinde gider,
Dağ, tepe demeden koyun güderdik,
Ekmek parası için,
Şafak sökmeden dağlarda gezerdik.

Koyunları kurttan korurduk,
İki lokma için bazen iki gece dağda dururduk,
Biz zorlukların arasında,
Tarla süren anamızla.

Traktör başındaki dedemizle,
Köyün belki en fakir ailesi olsak bile,
Alnımızın teriyle,
Büyüdük koca memleketimizde.

Biz Aksaray’lıkdık,
Arpayı buğdayı hep biz satardık,
Tarladan samanı biz kaldırırdık,
Biz başakların arasında,
Kümesten çaldığımız tavuklarla,
Geldik bu yaşımıza.

Bizim köyde araba yoktu ama,
Köyün en güzel kır eşeği dedemindi,
Semeri atardım ona,
Hemen giderdik köyün çarşısına.

Al yazmalı kızlara bakardım oralarda,
Hepsinde gözüm vardı ama,
Babam çobandı benim,
Anam gündelikçi,
Vermezler ki istediğim kızı.

Ne tarlam var,
Ne de malım,
Ne de seni alacak başlık param.

Her şeye rağmen,
Kanımda Aksaray,
Canımda Aksaray,
Unutmam ben seni canım memleketim.

Ben hep senin taşını toprağını,
Eğri minareni,
Ihlara vadini,
Özleyip durmaktayım,
Ben Aksaray’lıyım! ...

ÇILGIN MUHASEBECİ