Akşamüstü Yakamoz Şarkılarıyla Bir Matem ...

Kendi mevsim sayımlarımın aksine
Destursuz, kalıbı dar bir yalnızlık seziyorum
Keder bir rıhtım gibi bekliyor kendi gidişimi
Beklenen!
Öteden beklenen,
Bırakma benim hayalsiz gülümsememi...

Kendi mevsimsiz sayımlarım var
Adi ve isimsiz sonbaharlar yaşanırdı o zamanlar.
Nedir beklenenin beklediği?
Kadının anlamsız trajedileri var
Ne mel'un bir kimsesizliktir bekleyen için

Beklemek bir kaybediş ifadesidir.
Çırılçıplak bir bedenin koynunda...
Yakamoz hayali mi bekleyendeki?
Hangi yorgunlukları yok sayıyor?
Gözü pek karanlığın ortasında matem tutuyor
Bunalımların ötesinde çırpınışlar var
Hani bırakmasa yorgun bedenini olmazlık
Ya da hayalet olsa bir nevi itaatkâr hayallerin gölgesinde
Beklenen için yok etmezdi kendi bedeninde
Titrek ve masumane arzusunu…

Kendi mevsimlerini özlüyordu kadın
Sayımların yıktığı parmaklıklar ardını
Bedeninde hapsetmek istiyordu oysa
Sevişmenin en aciz halini
Beklenen!
Ey Beklenen!
Nereye kayboluyorsun bilmem
Hangi bedenin kimsesizliğindesin?

Mevsimleri saymak için sahipli saydım tüm kırıntıları
Toprak kokusu bile yetiyordu
Mevsim saysam fark etmez
Nefessiz yalnızlığımdı
Kadının hikâyesi...
Bir yakamoz sarhoşluğunda...