Akşamlar Şiiri - Adem Korkmaz

Çay karası akşamlar
Yalnızlığımın serseri sultanı
Kan kırmızısı gülümün rengi
Zindandaki ruhumun manzarası akşamlar.

Kulaklarımın zarını yırtıyor tırnakların
Neden sadece bana duyuruyorsun sesini.

Tarama artık saçlarını ey akşam!
Geceye teslim olacaksın şimdi

Sen varmısın yokmusun be akşam!
Yoksa sen gecemisin yada kıyametmi?
Ne renk senin gözlerin
Sen hep böyle aglarmısın?
Durgun sessiz,sedasız.

Evin yokmu senin? Misafirin olsam!

Gülün yaprağına konan gölgeni
Misafir ettiğim yeter be akşam
Saçlarımın aklarını gizlediğin
Yüreğimi hırpaladığın yetmedimi akşam!

Sahi sen ne çok ağlıyorsun!
Yoksa sende benim gibi susuz gölgelerin yağmurumusun?
Mehlemimim yokki yaranı sarsam
Benden hayır yok,yalvar rabbine akşam!

Sende öyle bir gölge varki;
Kör ediyor bakışları.
Aşağılıyor,kaybediyor renkleri
Baksana sen olunca,ne sarı var,ne beyaz!

Ah! ...Ah seni ben bir anlasam!
Sen varmısın yokmusun be akşam!
Sen varsan hiçbirşey yok!
Eğer yoksan derdin nedir akşam!
Anlamı nedir bu gözyaşlarının.

Ilık,ılık,az,az boğuyor beni
Hele o bakışların...Varya
Süzüyor,süzüyor,kaybediyor beni

Ah! Gülümün rengine konan akşam!
Sen sevdinmi hiç!
Köpürdümü yüreğindeki denizler?
Çıldırıpda saçlarını yoldunmu?
Linç ettimi hayaller umutlarını?

Zindanlarının kapılarını aç ey akşam!
Sver gibi gel artık!
Renkleri ellerime bırak!
Çek gölgeni yeşilimden
Çek be akşam!

Sen hiç fakirlik gördünmü?
Senin insanların çocuklarını sattımı
Hakir görüldünmü?
Öz yurdunda garip oldunmu hiç?
Gülmeyi unuttunmu ey akşam?

Merhabe demeden geliverdin
Önce nazlıydın,şimdi hırçın!
Omuzlarıma bindi kahrın
Varmı seninde yarının?

Dudaklarımın çiziklerinde kaldı
Gülümün üzerine düşen tanımsız gölgen!
Daha öteye gidemezsin ey akşam!

Izdırab içinde yorgunum!
Sende yoruluyormusun!
Kaderin varmı seninde
Rüya görüyormusun?
Karanlık gözlerini kapadığında...

Sahi sen varmısın,yokmusun be akşam?

Sen tatilini nerde geçirirsin?
Gülüşünü ve cilvelerini nasıl gösterirsin?
Tatlini nerde bilmiyorum ama sen!
Çeçenistandesın,Filistindesin,Lübnandasın!
Irak yol üstün,İstanbulun kucağındasın! .

Bana yanıldığımı söyleme ey akşam!
Acıyla süslenmiş gölgen!
Bent,bent beliriyor yüreklerde
Vazgeç ey aakşam!
Düş yakamızdan!

Sevilecek neyin kalmış?
Sendemi oyuncaksın?
Lanet olsun! O iblisin kollarında
Küçüçük bir zevk için!
Sendemi satıyorsun dostlarını?

Gönlünden Güneşten bir eser kalmadımı?
Çekil dünyamızdan,çekil ay akşam!

Sen karşılıksız bir sevdaya tutuldunmu?
Tenhalarda tir,tir titredinmi?
Sıcaklar hiç üşüttümü seni?
Rabbine yalvar ve çekil ey akşam!

Bizim ellerimide fitne var!
Kulaklarımızda iblisin vesveseleri
Gözlerimizde haram kol geziyor.
Okşayamıyoruz artık melekleri
Kalkmıyor duaya ellerimiz,sen kaldır ellerini
Gençliğinin hatırasına ey akşam!
Ellerini aç artık Rabbime!

İhtiyarlığın acımasızca beliriyor,
Yumak,yumak çehremde
Sevgilinin badem yeşili bakışlarındaki
Rutubet kokan gölgeni çek ey akşam!

Yokluğunun hatrına!
Yaradılmışlığının hatrına!
Anlamları tırnaklarınla parçala
Bana sevgiliyi göster ey akşam!

Hasret bana,dertler bana
Baharda çiçeksiz kalmak bana
Sevgiliyi göster artık akşam!

Ellerim bağrımda,gölgende kaldım,

Sevdaların kaydıda tutamadınmı?
Yargıların amansız mahkemesinde
Uykuların azabla bölünüp
Esir kaldınmı?

Bu gizli yara açığa çıksın artık!
Sen benim gül dalımda ki gölge
Kayboluşumdaki meçhulluk
Açık seçik görünen görünmez!
Güller solmasın artık Rabbime söyle!

Ümidsiz yarınlardan,
Hüzünlü şarkılardan
Sıyrılamıyoruz ey akşam!

Sakın ha!
Volkan gibi yanan gönlümdeki hüznü
Ne rüzgarlara söyle,nede dağlara
Mantıgada anlatma!

Of! Hey gidi mantığına yandığım akşam!

Sen tiryaki oldunmu hiç!
Dudakların yercesine filitrelere yapıştımı?
Sigaranda kayboldunmu?
Dertlerin yalvardımı;
Haykırdımı; yüreğinde kalsam!
Ilık,ılık esen mavi rüzgarlar
Bıçak gibi kestimi sen ey akşam!

Şair olup destanlar yazdınmı sen!
Sevgilinin bir bakışı için
Yıllar yılı rutubet kokan meylere dönüştünmü ey akşam!

Gençliğin üşüdümü seninde?
Hayallerin elinde oyuncak oldunmu?
Velhasıl kelam!
Sen hiç Müslüman!
Oldunmu ey akşam! ?