Akşamcı Dostlar Şiiri - Nadir Gür

Ayazın bekçilik ettiği kapkara sessiz gecede
Günlerden Cumartesi, efkâr kokar her hecede
Kâr etmiyor artık dizlerimize, önümüzde yanan ateş bile
Alkolün esiri dudaklar, yine zevkten dört köşe
Bir yandan nârâlar, öteki taraftan kuş besledim kafeste
Biz mi özgürüz, yoksa kaldırım taşları mı her seste?
Karşıdan biri geliyor gözleri ışıl ışıl pek de
Bizim gibi paçavradır kim bilir, garibim herhalde
Uçmuş, bütün kelimeleri sığdırıyor bir nefese
Rüzgâr gibi geçiyor küfürler, geçmişe ese ese
Sonra bir mendil çıkarıyor cebinden, lanet ediyor kadere,
Ağlayıp sızlıyor, mendili götürdükçe sinesine
Özlemle kokluyor onu bağrına basıyor içini çeke çeke
Yavaşça yanımıza damlıyor, aramıza girmek istiyor sinsice,
Gel kardeş diyoruz, buyur ediyoruz yanan ateşimize,
Hıçkıra hıçkıra söyleniyor Melahat diye bir kadına
Kadın kimse artık ölü mü ne! Rahmet okuyor adına
Belli bu da bizden, kadıncağız koymuş kapıya
Avutmaya çalışıyoruz, çıkıp biri diyor boş ver takma kafana
Hadi içelim güzelleşelim, sokaklardır bundan böyle dostun eşin.
Ne paranın önemi var ne de o salakça sevişlerin...

15 Şubat 2002