Akşam Sefası Şiiri - Ebru Karakaş 2

Penceremde Akşam Sefası

Saydam bir cam ardından görünür suretin,
benden söylemesi…
benden söylemesi; bir aşkın, yanılışın Sessiz bekleyişleri.
Bir müjdenin umutları mıdır, kendini mi kandırmaktır gecenin bir yarısı, bilmiyorum...
Yoksa akşam sefasının kökleri, filizleri mi? Beni bu şiire mecbur bir meczup yapan...

Bir damla hayat suyu —
gözyaşım belki,
penceremde açan bir akşam sefası.

Ayaklarım çıplak,
oturmuşum,
saçlarım ıslak...
Yağmurdan mı,
yoksa bulutta mı keramet,
hâlâ anlamamışım.

Ve yine —
bu şiiri yazmak
bize kısmet!!!