Akşam Güneşi Şiiri - Hamit Atay

Akşam Güneşi

Bir akşam güneşi düşer yüzüme,
Kızıl bir vedadır ufkun dilinde.
Gün yavaşça eğilir zamana,
Bir gülüş gibi kayar ellerimden.

Gölcük sahilinde sessizce yürürken,
Deniz susar, martılar bile düşünceli.
Ilık bir rüzgar alır içimdeki sözü,
Ve savurur, belki sana belki dizeye.

Çocuklar bile durur bir an,
Sanki bilirler bu veda rengini.
Güneş, yorgun bir şair gibi,
Son dizesini yazar gökyüzüne.

Bir akşam güneşi ki…
Ne tam gündüzdür ne tam gece,
Bir arayıştır belki kalbimin
O suskun, o gizli köşesinde.

Sevda mıydı sararan bu ışık,
Yoksa ayrılık mıydı her kıvrımı?
Bilemem… ama her batışında
Sana dokunur içimdeki zaman.

Hamit Atay Kalbinizin Sesi