Akşam Şiiri - Mustafa Dalkıran

Bir şarkıydı sustu mor tepelerde
Coşkular duruldu, yoruldu yaşam.
Vaktidir hüzünün kızıl güllerde
Bitti gün, soldu güneş, oldu akşam.

Ne dalda yeşil, ne gökte mavilik
Loş bir sessizliktir sularda kalan.
Soldu renklerdeki bütün güzellik,
Rüzgarlar inliyor, yapraklar nalan.

Nasıl da tutuşmuş ufuklar da, bak,
Umutların alev, alev yanışı.
Vefasız dost gibi el sallayarak,
Ne hazindir gurupta gün batışı.

Uzanıyorum, yutmadan karanlıklar
Tutmak için, güneşi arkasından.
Dökülüyor tel, tel bütün umutlar,
Boşta kalan ellerim arasından.

Bir başka akşamdır bu.. sabahı yok! ..
Sonsuz bir gece başlar mağrıbın da.
Yıldızlar söner bir, bir; iflahı yok! ..
Öter baykuşlar siyah mehtabında.