Akşam;
perdelerime açılan kapı
İçimin pusulasına uzanan el,
her güneş batımında hülyalarıma
''elveda'' diyerek koştuğum vagon
Örtüler aydınlığın pelerini de olsa
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Adnan bey ...hoş geldin antolojiye diyeyeim. çünkü şimdi gördüm sizi...Ve şiiriniz. Karanlıklar aydınlıkların zıddı derler amma bana göre öyle değil. Eğer karanlıklar olmasa aydınlık düşlerimiz nasıl doğacaktı...Özgür yanımızın nuksetmesini güzel imgelerle dile getirmişsiniz... tebrik ederim... Yayaınlayacağım bu şiirinizi...Bakı selam...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta