Aklını Kalbini Ruhunu Değerlerini İnsanl ...

Niyazlı Aşklar: Tensel Değil, Ruhsal Birliktelik

Bir kadına niyaz etmek, aşkı rızayla terbiye etmektir.

Aşk vardır — dokunur tenine,
Aşk vardır — dokunmadan yüreğine iner.
Bizim aşkımız,
Bir elin değil bir canın uzanışıdır.
Bir bedeni değil,
Bir ruhu sarmaya niyet eder.
Bizim sevdamız,
Gözden göze değil,
Özden öze yürür.

Niyazlı aşk,
İzinle başlar, edep ile büyür.
Ne hoyrattır ne buyurgan.
Sevdiğinin saçına değil,
Gönlünün izine düşer.
İradeye riayet eder,
Rızaya sadakatle boyun eğer.

Niyazlı aşkta,
Ten sonradan gelir —
Eğer gönül razıysa.
Ten, kutsallığını gönülden alır.
İlk göz bakışı değil,
İlk gönül niyazıdır bizi birbirimize bağlayan.
Sevgi varsa,
Sabır vardır.
Şehvet değil, şefkat rehberdir.

Bir kadına sahip olmak değil,
Onunla yoldaş olmaktır muradımız.
Adına değil,
Yaralılığına sadakat gösteririz.
Yarası bizde açılmaz,
Bizde sarılır.

Ruhsal aşk,
Sadece sevişmekle tamamlanmaz —
Birlikte ağlamakla,
Birlikte susmakla da kemale erer.
Her bakış bir ikrardır,
Her temas bir yemindir.
Niyazlı aşkta,
Tensel temas rızadan doğar;
O da rahmet olur, aşk olur,
Yol olur…

Niyazlı aşk,
İki bedende tek ruh değil;
İki ruhta tek ışık olmaktır.
Birbirine şehvet değil,
Merhamet duymaktır.
Birlikte gülmektir —
Ve birlikte Hakk’a yürümektir.
Bu aşk, dünyevi bir tutku değil,
Batında bir aşk yolculuğudur:
Birlik değil, Bir’lik ister.

Gönlünü verdin mi bana,
Elini tutmasam da razıyım.
Rızanla yürüdüm sana,
Tenine varmasam da azîzim.
Gözüm gözünde değil,
Canım canında yanar.
Aşkım tensel değil,
Ruhumda cem olur, anar.

İşte böyle bir aşkın adıdır “Niyazlı Aşk.”
Ne kadını yorar, ne erkeği üstün görür.
Kadını dişi, erkeği efendi yapmaz.
İkisini de can bilir.
Can cana değmedikçe,
Ten tene değmez bizde.