Aklımın Yolları Şiiri - Abdullah Sunulu

Tanıdık yabancılar var etrafımda.
Cevap bekleyen sorular var kafamda.
Yaptığım hatalar olur bana bir yük.
Benim yüküm şu dağlardan daha büyük.

Şu karanlık dünyamda güneşim sönük.
Taşlı yolda lastiğim, basıncım düşük.
Boş bir yolda bir başıma duruyorum.
Zihnimin yollarında kayboluyorum.

Bir tabela var mı diye bakıyorum.
İşçiler çalışmıyor, farkediyorum.
Aklımın içinde kendimi kaybettim.
Şaşırdım ben yolumu, kayboldum gittim.

Şöyle bir düşündüm, ne yaptım ne ettim.
Oysa her tiçarette zarar etmiştim.
Düşünürken düşüverdim denizlere,
En dipte baktım patlak can yeleğime.

Ya rab güç ver şu güçsüz ciğerlerime.
Çıkmam gerekir boğulmadan yüzeye.
Yüklerimi bırakıp yüzeye çıktım,
Bir çıkar yol aramaktan artık bıktım.