Aklım da bir fısıltı Şiiri - Murat Ülkü

Aklım da bir fısıltı, ince ve sinsi ses,
Ruhumu kuşatan gölgeli bir nefes.
Tenime uzanan her mantıklı söze,
Bedenimde yangın, kor olur o güzel döşe.
Yine gelmiş, kaderi mühürleyen günah zamanı.

İçimde iki dünya, iki ayrı yol döner,
Biri gri ve soğuk, diğeri alevden eser.
Vicdanım kılıç, her dokunuşuyla keser,
Arzu, gözleri kör eder, aklımı bir puta asar.
Suskunluk denizinde bir yalnızlık şamanı.

Uçurumun kenarında titrek bir terazi,
Bir kefesinde korku, diğerinde yakıcı hazzı.
Parmak uçlarımda saklı, kadim bir sır,
Tutku, her kapıyı durdurulamaz hızla kırar,
Bu kavga, insanlığın en eski ve yanan zanaatı.

Ayışığı altında parlayan, kırık bir kadeh,
Zehri dudağımda, tadı ölüme yazılan bir şehadet.
Her adımım bir düşüşe doğru, istekle eğik,
Mantık bir zincir, bedenim yine o sonsuzluğa çığlık çığlık,
Yine gelmiş, kaçışı olmayan günahın kutsal çağrısı.

Gözlerim kapalı, içimde yarım kalmış bir harita,
Varış noktası belli, ama ruhum ikiye bölündü yarıda.
Biliyorum, sonunda acıtan bir pişmanlık bekler,
Fakat bu an, tüm doğruları, tanrıları bile tepeler.
Oysa ki sensiz bir cennet, bana çok uzak.

Ah, aklın direnişi ne kadar boşuna,
Ruhumun ateşi artık tamamen düşmüş senin kucağına,
Yıkılsın duvarlar, çatlasın zincirler,
Bırak kendini, çünkü bu çağrı şimdi sevda çağırır.
Bu ikilem, içimin sonsuz arzusunda eriyip son bulur.