Aklım Acıyor Şiiri - Esra Nizam

"Aklım Acıyor"
..
Beni aklımdaki senle baş başa
delirmeme çeyrek kala bıraktın.
Sırtımdaki sayısız
kör bıçakla bıraktın beni.
Ne bileklerimi
ne de seninle bağımı kesebiliyorum.
Ne yöne yürüsem sana çarpıyorum.
Dik durayım diyorum
Kalbim eğiliyor.
Her defasında yine sana
yenilmiş buluyorum kendimi.
Aklım acıyor…

İki ucu keskin bir hançer gibi
duruyorsun aklımın kınında.
Zaman,
intikam alır gibi bıçaklıyor göğsümü.
Aklımın kalbimle savaşından
galip çıkamıyorum.
İntiharlara sarılıyorum.
Gecenin üçünde,
suretine asılmış buluyorum düşlerimi...
İçimdeki cehennem ateşini dindiremiyorum.
Seni unutmayı unuttuğum
zamanlara uyanıyorum.
Aklım acıyor…

Kafamı duvara vura vura
anlatıyorum yokluğunu kendime .
Göğsümü yumrukluyorum
"bari sen unut" diyorum.
Beni dinlemiyor.
Kalbim patlayacak gibi hissediyorum.
Gönlümün yükünü kaldıramıyorum.
Seni zihnimden,
hislerimden kusamıyorum .
Aklım acıyor...

Benim için hiç çabalamadın biliyorum .
Ama şimdi yardımına ihtiyacım var.
Benden söküp aldığın hiçbir şeyi,
yerine koyamıyorum.
Yokluğunla başa çıkamıyorum.
Aldığım nefese şükrüm yok.
Çıkmayan canımdan umudum yok.
Beynimin içi tıka basa sen dolu.
Şuram dedikleri yer
darmadağınık …
Bir hayalin içinde kayboluyorum.
Ne olur çık aklımdan!

Beni içimdeki senle baş başa,
ölüme ramak kala bıraktın .
Aklımın her köşesine
kanser hücreleri gibi yayılıp bıraktın beni …
Ne ölebiliyorum
Ne de sensizken hayata karışabiliyorum .
Varlığınla yokluğunun arasında ince bir çizgide ,
araftayım.
Yaşamak için içimdeki seni öldürmem lazım .
Kalbim cinayet işlemek üzere .
Düşündükçe aklım acıyor .
Aklın varsa,
Allah'ın varsa,
Çıkarsın aklımdan!
...
ESRA NİZAM