Akkuşun Gürgenleri Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Oy ben öleydim;
Öleydimde seni sevmeyeydim.
Nasıl bir zulümdür bu,
Nasıl bir işkence.
Yerden kesildi ayaklarım
Del ettin beni öylece.
Ne duyar oldu kulağım,
Ne kusurunu gördü gözüm.
Herkese herşeye kızdıda,
Bir sana kızıp darılamadı özüm.

Akkuş'un gürgenleri yıkıldı be FADİME'M,
Yumruklarım mavzer oldu indi çürüdü sinem.
Anlayamadın, akıllanmadın
Sen bu sevdayı taşıyamadın.
Zor oldum ömrüne, gönlüne dar oldum
İçinde bir beni yaşatamadın.

Eşşiz cennetti benim için,
Bağıyla bahçesiyle orman içinde,
Çünkü senin köyündü benim gözüm,
Gönlümün bahçesiydi KETENDERE.
Ben bir seni değil senin olduğun,
Senle başlayan herşeyi kutsal bildim.
Bu nasıl sevgi, bu nasıl zaaf, nasıl tutku,
Vallahi öl deseydin ölebilirdim.

Şimdi biniyorsun gelin arabasına,
Tenin kadar beyaz bir elbiseyle.
Hak veririm belki,
Masumiyetine mecburiyetine
Yeterki bir kez dön bak geriye
Ama dönüp bakman bir yana
Üzülmüyorsun bile gülüyorsun
Bilmiyorum gözünü ne bürümüş
Bir anda yalan oldum beni görmüyorsun.
Artık ne diyeyim sana
Beddua edemem, mutluluk dileyemem
Nice güzeller gelse seni unutup başka sevemem
Bu nasıl çelişki Allah'ım
Oy ben öleydim;
Öleydimde seni sevmeyeydim.