Akışına Bırakmak Şiiri - Süleyman Balaban

Gitmek gerekir bazen
Sessizce iç sesinle konuşarak
Ya da yaşamak lazım
Hayatı akışına bırakarak...

Yaptığın hatalar gelir aklına
Doluya koyarsın dolmaz
Boşa koyarsın almaz derler
Karar vermen gerekir
Yaşamın yüklemine yüklenirsin
Belki hadsizce veya adaletsizce
Kendi kendini yalgılarsın sebepsizce
Bir karar verirsin yürek mahkemesinde
Zuhur eder yazgın hayatında...

Baharı beklersin umudunun
Çilemsi çiçek açmasını
Gözyaşların sular onları
Hayatının bahçıvanı olursun
Kıyamazsın elindeki makasla
Hatıralarını budamaya
Aklına gelir yetiştiren bilemez ama
Kokmayan Menekşe kokusunu
Yine de yaşamak mı dersin
Unutma!
Sende iyilik yaptığında iyi
Yoksa yazı bekleyen bahar misali
Mevsim dönüşünde sessizce silinirsin...

Hayatı akışına bırakmak lazım
İyilik yapmak iyilik demek
Sonunda kötü niyetli ye rastlayınca
Unutabilmeden riyasızca sevmek
Akışına bırakmak hayatı
Kalbini yoran olsa da
Yaşamak nefes almak mı dersin
Sende bir bilinmeyene gidersin...