Akıp Gidiyor Zaman... Şiiri - Bilge Su B ...

günler geçiyor,
'akıp gidiyor zaman'...
bazen de zaman duruyor,
biz geçiyoruz
şaşkın bakışlarla
hayatın içinden.

akıp gidenlerin akıntısına
bunu bilmeden kapılışa,
o eşsiz ayrımsızlığa sahip değiliz,
'farkındayız'.
korkunç bir farkındalık, rahat huzur vermeyen.
bilmiyor olmakla sahip olduğumuz o doğrudanlığı
-yitirdiğimiz-
onu tümüyle kavrayacak bilişle
-bilgelikle-
yeniden elde etme arayışı
tüm yaşamımız...

tüm huzursuz tali yollardan,
o süresiz,
huzur aratmayan -çünkü huzur olan-
ana yola varma umuduyla
yanıp tutuşuyoruz...
başkaları hem cehennem
bu umudu delip geçen,
hem ‘ayın büyüsü’
umudun orta yerinde avlayan bizi
ama
inceldikçe
-cehennemden geçerek ya da ayın büyüsüne kapılarak- havaya, suya, toprağa, ateşe karışıyoruz
en sonunda
yeniden...

ben ateşle yol alan
su,
sen suya hasret
-ama onunla ne yapamayacağını bilmeyen-
ateş.
tali yollardan çıkıp,
karışıp birbirimize,
her ne isek o olduğumuz şeye
dönebilir miyiz
o tarifsiz ana yolda?