Akıllı Sanırlar Beni Oysa Divâneyim Ben. ...

Siz istediğiniz kadar, 'bir yere' gitmek için yola çıkın.. Çalışın, ter dökün.. Varacağınız yerisiz deil maalesef kader belirliyor. Günler sonra, olanlara dışarıdan bakınca, kendinizin akıllı mı, deli mi, divanemi olduğuna karar veremiyorsunuz. Deli bir adam, bu uçurumlarla dolu dağın zirvesine nasıl çıkabilir diyorsunuz, sonra, madem akıllıydım da bu tehlikelerle dolu yere niye çıktım ki diye söyleniyorsunuz.. Oysa o yola çıkmak, oraya varmakta sizin bir hiç bir isteğiniz yoktur, bir rüzgar sizi önüne katarak dağın uçurumlu zirvesine getirmiştir. Bunda sizin payınız nedir ki.. Hiç.. deli deli söylenirsiniz böyle.. Ve sonunda desiniz ki: Akıllı sanırlar beni, oysa divâneyim ben... Ateşin etrafında dönen pervâneyim ben... Savrulmaktayım kader rüzgârının önünde hep, Ben de bilemedim ki, bu dünyâda ah.. neyim ben...