Akıllan çocuk Şiiri - Semih Kayış

Sus artık kalbim,
duyulmuyor sesin,
Yoruldun değil mi,
en çok da "iyi" görünmekten...

Sana gülene kanma,
bir yüzün bin maskesi var,
Sözler bal gibi görünür, içi ise katran kadar.
"Seviyorum" diyenin gözüne değil, gidişine bak,
Kalan değil, kaçan öğretir sana ancak.

Akıllan be çocuk, açma o gönül kapısını,
İlaç tedavi etmiyor ki, kırık kalp yarasını...
Dost bildiklerin vurur en derine,
Güldükçe batar acı, saklanır tenine.

Güvendiğin omuz, bazen batar hançer gibi,
Sen yaslanırsın, o ezip geçer seni gizli gizli.
Geceye anlat derdini, yıldızlar yargılamaz,
Ama insan… Ah insan… Gülüp gider, anlamaz.

Akıllan be çocuk, açma o gönül kapısını,
İlaç tedavi etmiyor ki, kırık kalp yarasını...
Dost bildiklerin vurur en derine,
Güldükçe batar acı, saklanır tenine.

Yemin etmedim ama dönmem bir daha,
Kalbim artık kiralık değil kimseye, asla!
Aldılar ne varsa, duygumu, düşümü,
Şimdi ben varım, tek başıma
ve en gerçeği gülüşümün!

Akıllan be çocuk, açma o gönül kapısını,
İlaç tedavi etmiyor ki, kırık kalp yarasını...
Dost bildiklerin vurur en derine,
Güldükçe batar acı, saklanır tenine.

Artık sevme…
Çünkü kalbin değil, sessizliğin anlatır seni en doğru