Akıl Hastanesi Şiiri - Kanayan Yürek

Ruhum bir akıl hastanesinin
En kuytu köşesinde
Yaşlanıp ölmek isteyecek kadar
Köreldi şimdi
Ama hayata öyle
Kalın halatlarla tutunmuşum ki
Yüreğime batsa da kılıçlar
Halatlar kopmuyor
Kopmadığı gibi de
Beni de mahkum etti
Bu adaleti eksik
Üzüntüsü fazla ama
Simidini paylaşan çocuğun sevinci
Kadar bile az mutluluk veren dünyaya
Ya ölüm kapılarını zorlayacak
Yer arayacağım kendime
Ya da davetsiz misafir olarak konuk
Olacağım ölüme
Ölüm gibi kapkara ve buz gibi olan yüreğimle
Yem olacağım bir hainin
Hırsıyla vicdansız öfkesine...