Akif Özmercan Şiirleri - Şair Akif Özmercan

Her yeni günde
Yepyeni bir umut doğar içimde
Aklımın bir köşesinde
Kalbimin her hücresinde

Bir nefes kadar yakın,
Ve bir uçurum kadar uzak olmak
İşte beni öldürende bu...

Neden; bu koca okyanusta
Avare avare dolaşan kayıklar varken
Dünya turuna çıkmış olan
Bir transatlantiğe bu buzdağı
Neden; hep ben titanikte
Diğerleri filika

Şiir bir limandır, bir kurtuluş
Sevgiliye söylemek istediklerini
Şiire anlatırsın
Mısra-mısra, dize-dize
Sana ne gülümser ne de surat asar
Sadece anlatırsın işte

Ne zaman kendimi yalnız hissetsem,
Bir koltukta ben, diğerinde sen.

Ne zaman bir aşk şarkısı duysam,
Dudaklar ben, sözcükler sen.

-I-

Sevgi,
çok bildik bir melodinin
bakımsız,
kırık dökük bir düğün salonunda,

Bir kıza aşık olmak istiyorum,
Ama incecik elleri olmalı,
Nar kırmızısı oje sürmeli güzel tırnaklarına,
Elleri kalbinin aynası

Bir kıza aşık olmak istiyorum,

Her hüzünlü şarkının sonunda
Gözlerimden süzülen iki damla yaşta
Sen varsın
Biliyor musun?
Daha bende resmin bile yokken
Kalbimin duvarlarına kazıdım seni

Kara sevdaya saplandım ben
Çıkartamadım bedenimden
Ellerim bağlı, kolum bağlı
Beynimdeki hücresinden
Tek yol vardı oda ölmek
Maziyi toprağa gömmek

Bir bataklık misali
Ne kadar çırpınırsam,
Senden kurtulmak için
O kadar batıyorum
Kalbimin girdaplarına
Yüzündeki bu küskünlük,