Akif Okan Şiirleri - Şair Akif Okan

Sonbahar,
Ölüm kokar buram buram.
Final sahnesidir birçoğuna hayatın,
Baharı ümit edenler müstesna.
Rengini kurumuş yapraklardan aldığından mıdır saçların,
Yahut yitirmemiş olduğumdan mıdır ümidi mi bilmem lâkin,

Aşk mı mantık mı diyor insanlar etrafta.
İkisinden de bihaberler velhasıl.
Aşk; bütün mantıki sonuçların bir araya gelişiyle oluşan,
O kat'i sonuç değil miydi oysa?
Hasbihal etmek tüm sıkıntıları onunla,
İstişare etmek tüm çözümsüzlükleri gözleriyle,

Sokak lambasının ızdırabını işitiyorum derinlerde.
Bir şehirler arası yolculuktayım,
Kalbimi parçlayan cam kırıkları,
Tuza gerek kalmadan hat safhaya çıkan acım,
Ayaklarıma dolaşan umutlar...
Hepsini aldım yanıma.

Kırıldı kalemim, ferman kesin.
Asla unutamayacak bu gözler, o sureti.
Rahmet yağarken hatırlayacak seni.
Dalıp uzaklara tefekkür ederken kurcalayacaksın bu havsalayı.
En umulmadık anda hayalin belirecek karşımda.
Lisanım yetmeyecek olanları anlatmaya.

Oysa ben seni,
Hece hece işlerken şiirlerimde,
Ne bir şehre, ne de bir cisme,
Benzetemeyecek
kadar çok sevmiştim.
Bilemedin...

Ben ona vurgun,
O, sanki gözümde Zümrüd-ü Anka.
Onun ise gözü hep yükseklerde; Kaf Dağı'nda.
İşte diyorum ya, o yüzden;
"Mutluluk denen masal Kaf Dağı'ndaymış meğer"
Hayır, yeise düşmedim, asla,

Gözden ırak olan gönülden de ırak olurdu hani?
Niye böyle oldu ki?
Gönlümün baş köşesinde ne işin var o zaman senin?
Çiçek mezarı boş saksıyı nasıl severdi insan?
Hezara zindan olmuş diken çemberinden ne umar?
Söylesene, mantık işimi sevgi katili birine tutulmak?

Her zerremde uçsuz bucaksız yaşarken seni,
Zerre tahammülün kalmamış bana meğer,
Ölsem unutur muyum bilmem,
İlmek ilmek işlediğin bu ızdırabı.
Gönlümün giryesini dindiremem artık,
Mürekkep olup akıyor sanki kalemimden.

Şafakla gelecek müjdeyi bekledim hep.
Lâkin umudum dağlar ardından da,
Ufuk çizgisinin dahi ötesinde kaldı.
Benden çaldığın o umut,
Artık hiçbir şafakla gelmeyecek geri.
Umutsuz bir sevdaya da,

Yağmurun huzur veren nağmeleri ruhuma işliyor,
Yüzüme değen her bir damla titretiyor içimi.
Bu titreyiş,
Sevda duraklarında arafta kalmış kalbimin titreyişi,
Bu titreyiş,
Duygularıma can veren kalemimin titreyişi.