Akif'im Şiiri - Mustafa Altuğ Kale

Bir asır geçti, sesin hake karışmış sanılır,
Lâkin her mısrân hâlâ damarda kan sanılır.
Safahat bir ayna ki, devri yansıtan deşifre,
Yoksulun feryâdı, zalimin zulmü bir ulu şifre.

Cehalet bir yara, imân ise neşterdi sana,
Fikirlerin deryâ, sözlerin birer hânedana.
Hak dedin, bâtıla boyun eğmedin bir lahza,
Baytar Akif'ten şâir-i Âzâm'a... Tek tarz-ı ifâde.

"Korkma!" diye gürledi kalbindeki o iman,
İstiklal Marşı ki; gökte yankılanan ferman.
Göğsü siper eden o adsız kahramanlar için,
Yazdın ki: "Ey şehîd, isteme benden makber."
Çanakkale'de yatan, toprağa can veren her er,
Senin kaleminde buldu ölümsüz bir rehber.
Ne top, ne tüfek, ne de hilâl-haç büyük kavgası,
O şiir ki, bir milletin yeniden var olma sevdası.
Asım'ın nesli derken, gençliğe çizdin bir yol,
İrfânla, ahlâkla, erdemle dolu olsun kol.

Tembellikten kaçın, cehde sarıl ey mü'min genci,
Dedin ki: "Çalış; zîrâ yoldur ki hakikî erenci."
Sonsuz bir ideal, imandan fışkıran bir pınar,
Fakirlik olsa da ruhumuzda yanan bir onur var.

Vatan sevgisi imândan, zilletse küfrün pâyı,
Akif ki; vicdânın sesi, kalbin sesi, sâkin kâyı.
Mısır'da gurbet, bir ömür süren hicran olsa da,
Ruhun bu topraklarda, her dâim vatan kalsa da.

Sen, bir devrin şahidi, bir milletin özeti,
Şiirlerin fevkalade, ruhun fâtihlerin atleti.
Ölüm ki bir hiçtir, senin gibi bir âzâde için,

Zîrâ bıraktığın her mısra, yarınlara bir niçin.
Ey Akif, bize yakışır o büyük bir destan,
Sensin, o mısralarda uyuyan, uyanan vatan.