Perdesini çekiyor akşam, güneşin
Kırgınlığı gökyüzünde
Kahyası bu sersem, zamanın
Salt karanlığa terki
Gözlerimin, resimleri
Sen hayatıma girdiğinde
Her şeyi iki üç misli daha sevdim
gözüm hayallere dalar
içim sevdayla dolar
bir özleyiş ki
şu beni ağlatır
Olsun bu kez daha yolun başındayız
Ağrılarımla baş etmekten yoruldum
Sil günahlarımı bağışla tanrı
Ben zaten cennetten kovuldum
Sensizlik varken, yalnızlığın adı mı var?
Bu kente uğramazken sen yanıyor taş duvar
Uykularda gördüğüm bir sen çağıran dillerime sövdüm
Çözülmez kördüğüm, har alevdim söndüm
Geceler varken, gündüzlerin adı mı var?
Aynı sorunları, farklı yollardan
Çözmek değil de,
Diğerleri gibi olmak
Yıpranmaya sebep.
Bugün sen her şeyini
senin en güzel yanın
aşka gülen dudakların
anla ki zor zamanlarında
yanında hep ben varım
gönlünden kopanları
Sonuna kadar içmek için
Tüm bunların saçma olduğunu biliyorum
Ama düşünmeden de edemiyorum
Yorgunluğum kimsesizliğim geliyor aklıma ve sen her şeyden muhtelif
Kimseye tek kelime etmezmiş
Hep içip içip içine atıp bitirmiş
Kulaklarını tıkar
Hepsi yabancı bana
Hastayken gülünç görünürüm kahreden yalnızlık zamanları
Deli ya da sarhoş degilim
nefesin çarpar bugün tenime
avucunda toplar ateşin ellerine
dursun dünya bir geceliğine
taşsın tenimde aşkım eş tenine
varsın sabah olmasın seninle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!