Akdenizli Kadına Ağıt Şiiri - Şahin Çınar

Akdeniz…
öyle kokuyordun sen:
tuz, yasemin,
ve terk ediliş.

Tenin,
unutuşla çizilmiş bir haritaydı;
kıvrımlarında limanlar vardı,
kapıları paslı,
suları terk edilmiş.

Ben mi?
bir pusula kırığı.
Hep kuzey…
ama gözlerin —
güneyi icat ediyordu.

Bir kere…
sadece bir kere öptüm seni.
Dalga gibi geldin,
ve kıyılarımı aldın.

O günden sonra,
her “elveda” biraz daha derinleştirdi denizi içimde.
Ben bir sandalım,
başıboş,
adı unutulmuş kıyılarda savrulan.

Sen bir mevsimdin.
Ben — takvimden düşen yaprak.
Sen koku…
ben o kokunun kaybı.

Sordum kendime:
aşk mıydı bu?
Hayır.
Bu bir coğrafyaydı.
Seninle çizildi,
seninle silindi.

Ve şimdi…
şiirlerim — kırık haritalar,
dizeler — unutulmuş izler,
her nokta —
bir yönsüzlük.

Ve ben,
Akdeniz’de yankılanan
haritasız bir özlem.