Akdeniz İstanbul Kokuyor

Sıcak bir akşamdı mektubun geldiğinde,
Kor alevler yakıyordu tenimi
Gözlerim yaşlı, içim bir hoş
-değildi
Yüreğim, alev alev
-değildi
Sadece zarfı açmıştım.

Titreyen ellerimin arasından kayar gibi
Toplamaya uğraşan terli eller
Anlamaya çalışan sorgulu gözler
Ve yıllar öncesine dönen bir garip sevinç vardı.
-Evet vardı

Değişen rayların kokusu geldi birden burnuma
Geç gelmişti mektubun
Yıllar öncesinin tarihi vardı üzerinde
Buram buram sen kokuyordun;
Ateşe düşmüş itiraflar
Ve geçmişte kalmış savruk özlemler…

Sıcak bir akşamdı mektubun geldiğinde
Yetişemedi
Hasret kokusunu sînesine çekemedi
Yüreğimi titretemedi.
-İnanma, yalan

Karşımda hasret kokulu Akdeniz
Akdeniz’i soluyorum
Ellerimde denizin tuzu
Saçlarımda güneşin ateşi
Yüreğimde eski bir özlemin alevi...

Çardak altında gördüğüm bir çift göze dönüyorum
Sakladığım o taşı görüyorum
Anlıyorum…
Akdenizim, ben oraya gidiyorum
Bir uçuk mavi düşüyor ellerime
Demli çay kokusu burnuma
Tanburun ince sesi
Sultanahmet’in inleyen sedası...
Ağlıyorum…

Yüreğim delik deşik
Semavere veriyorum gönlümü
Ellerinden gönlüm savruluyor
Sultanahmet Camii yanık bir çağrı yapıyor
Geç kalınmış mesaj çayıma karışıyor
İçiyorum özlemle
İçiyorum yana yana
Kokusu burnumda
Aşkı içimde
Ben oradan kaçıyorum…

İstanbul düşüyor aklıma
Buğulu ve zehirli (İstanbul) …
Yüreğimin atışları değişiyor birden
Özlüyorum
Dönemiyorum…