Ak günlük Şiiri - Ethem Vayvaylı

-Belginliğime-

Sustuğun bir mevsimdi
Akşam olduğunu hatırlıyorum
Yağmurun azar azar dindiğini
Hasretin kat kat arttığını...

Küçük bir kulübem olsaydı diyorum
Dağlardan kiraz ağaçlarını sökerdim
Bir sedir yapardım ocağın başına
Ve gölgeni yapıştırıp duvarlara
Ağlardım
Gittiğin bir mevsimdi

Irardı solgun yanaklarından güneş
Denize göç eden ırmakları hatırlıyorum
Alevi kıskanan dudaklarındaki tuzu
Ve sonsuz acı içinde kıvranan ruhunu
Tamı tamına hatırlıyorum

Bir dârağacının altıydı
Yaz gecelerinin ağardığı çamlıklarda
Uzun ve ince gecenin içine kaybolup
Yokluğumu aradığını ve özlediğini
Hiç olmazsa sararıp solduğunu
Ve bir kibrit çakıp geceye
Onu da pınara attığını hatırlıyorum

Korktuğun bir mevsimdi
Ceblerinde yontulmuş çakıllar
Boynunde yer yer soyulmuş demir zincir
Yüreğimin üzerinde durmuş
Ellerin kenetlenmişti ellerime