Ait Şiiri - Mahmut Burak Aslantaş

Ne bu şehre aitim, ne sokağa,
Düşmüşüm dalımdan kuru toprağa.
Bakıp doymadım göğe, ırmağa,
Ben kendi dünyamın gurbetindeyim.

Dostların içinde bir garip yılan,
Yorulmuş bedenim, ruhum perişan.
İçimde susmayan koca bir umman,
Bunu düşünmenin zahmetindeyim.

Sessizce yürürüm, izim belirsiz,
Gönül aynasında yüzüm belirsiz.
Sözlerim yarım da, özü belirsiz,
Aslen "var" olmanın hayretindeyim.