Ahval-i manzara (kurban bayramı)

Ateşin şiddetini yanıp ışıyan bilir
Kayış ne derse desin yükü taşıyan bilir
Yurdumuz bir cennetmiş orda yaşayan bilir
Ölmeden cehennemi tadar garibanımız

Haramzade soysuzlar zadegânlık güderken
Savurganlık içinde gününü gün ederken
Çöpe attığı yemek bir mangaya yeterken
Aç susuz iki büklüm yatar garibanımız

Efendi, hacı, hoca neler yokki ününde
Yemediği ardında yediği de önünde
Soğutucular rekor kırmış bayram gününde
Göz yaşını aşına katar garibanımız

Fosur fosur uyudu camiye giremedi
Acele kaçıp gitmiş kimseyi göremedi
Bir parça eti bile komşuya veremedi
Yıl on iki ay oruç tutar garibanımız

Nasıl sevsin zalimi bu cennet vatanı da
Lanet okur bahtına onu unutanı da
Sosyal güvencesi yok, elinden tutanı da
Belanın her türünü çatar garibanımız

Açalım gözümüzü böyle mü’min olunmaz
Mal mülk gelip geçici bir kararda kalınmaz
Bataklığa düşene el verenler bulunmaz
Çırpındıkça sürekli batar garibanımız

Fukara hamileri bu nice kayırmaktır
Kayırmak, fakirlerin hak’kını ayırmakdır
Onun tek düşüncesi karnını doyurmaktır
Dünyayı iki pula satar garibanımız

Bütün yıl orda burda itilip kakılırlar
Seçimler yaklaştıkça peşine takılırlar
İstismar edilerek çadıra sokulurlar
Yalanı bile bile yutar garibanımız

Mikdati göz yaşları dönüşürler buhara
Kışın donar soğuktan kömür kalır bahara
Tahammül edemeyen kalkışır intihara
Kendini uçurumdan atar garibanımız