Ahuzar Şiiri - Faruk Doğan 2

Ahuzar ile geçer mi bir ömür, söyle gönlüm,
Her gece bir vefasızın hayaliyle yanmak mıdır ömür?
Sensizliğin koynunda büyürken bu hicran,
Geceler şahidim, yıldızlar yoldaşım,
Bir tek sen yoksun,
Bir tek sen…

Gözlerim, gözlerinde unuttu zamanı,
Kalbim, adını anarken küle döndü.
Bir gülüşe kurban ettim nice baharları,
Bir vedaya mahkûm ettin bütün dualarımı.

Ah…
Sensizlik ne ağır yükmüş meğer,
Her adımda içime çöken sessizlik,
Her nefeste zehir gibi içtiğim suskunluk…
Sahi,
Ahuzar ile geçer mi bir ömür?

Bir ömür bekledim, gelmedin ey yârim,
Sensizlikle ördüm geceleri, sabahı.
Kalbim harab, gözlerim virane şimdi,
Ahuzar ile geçmez bu canın günahı.

Mezarımı kazdım yokluğunda sessizce,
Her kürek toprakta adın vardı gizlice.
Bir ömür değil, bir can bile fazla sana,
Ahuzar ile çürüdüm içimde gizlice.