Gitti bir Beşiktaş’lı, eksildi bir taraftar
Kanser demişlerdi eskiyen bedenine
“Kartallar yüksek uçar” diyerek
Söylenmiş kendi kendine, “Korkacak ne var”.
İnadında direndi çarşı grubu gibi
Çok fanatik biriydi
Seni anarken kalbimde
Gözlerimde buldum hayalini
Resmini yaptım havaya
Saçlarını çizdim bulutlara
Yanaklarını alladım
Bir güneş gibi parladı
Ne kadar çirkinmişiz
Çırılçıplak olunca
İyiki giyinmişiz
Soğuk sıcak olunca
Aklımız olmasaydı
Ölümü seçiyorsa bir insan
Yaşama umudunu ne yapsın,
Açlığa terk edipte atarsan
Sokağa dökülmeyip ne yapsın?
KİT’leri satan, be hey vicdansız
Neden gönüllüler
Hep aynı kişiler
Vatan için deyince
En öndeler
Onlar yaşamak ve
Yaşatmak için öndeler
Sevgi ile bakarsan dostlarına
Dost eli uzatırsan düşmanına
Düşman olmaz isen komşularına
Cennette cehennemde bu dünyada
Kimseye bakmadıysan kem göz ile
Yıl 1978
Hergün çarpıyordu kalbimiz
Çağırınca sahil ve deniz
Tutuşurduk el ele
İskenderun sokaklarında
Ben sağ iken helalleştim, ölünce değil
Günah namına bırakmadım, hiçbir delil
Sana bir can birde namaz borcuyla geldim
Duada ellerim açık, bedenim kefil
Yetim hakkı yemedim, hiçbir zaman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!