Ağır, başım kurşun gibi ağır
Bağır, bağırabildiğin kadar bağır
Bağırmazsan atılmaz bu zehir
Bağırmazsan çekilmez bu kahır
İstersen tüm dünyayı çağır
Merak etme, kimse duymaz, herkes sağır
Adım insan, sonum toprak
Adım insan, önüm yaprak
Elimde elma, kaldım cascavlak
Alırken de, verirken de borçluyum
Dururken de, vururken de suçluyum
Bir afyondur cemiyet dediğin nihayetinde;
Acıyı da neşeyi de yaltaklanarak katlanır kılar.
Bütün gücüyle üstümüze çullanan bu yük;
Nereye gider, kimlere düşer toplu kılınan törenlerde.
Olgunlaştırmayan her acı çürütür insanı alabildiğince.
Bütün yollar aşka çıksın
Her işin başı aşk olsun
Aşkımız hep başımızda
Muhabbet soframızda olsun
Aşkın sırrına erelim
Bir kapı açmaktan çok kapamaya yarar
Adı üstünde, mimlenmiştir yürekler
Bereket olur adı, el sürüldükçe topraklar
Bir ömre kaç gün sığar, bir güne kaç ömür
Bizim dediğimiz bu topraklar,
Bizden önce de bizim miydi dersek
Bu gece hayaller kuralım
Güneşte kararıp, karanlıkta ağaralım
Derinlere dalıp göklere yükselelim
Kadeh kadeh dertleri yudumlayıp
Neşemizi bulalım.
Gittiğim her yerde; ben
Baktığım her şeyde; ben
Beni hiç terk etmez; ben
Beni hiç bekletmez; ben
Aynadaki aksim; ben
Ben diyorum; canım yanıyor ölüyorum
Sen diyorsun; ama benim keyfim yerinde
Haklısın, empati duygusu eksik bende
Bu çile, bu ağır imtihan
Kalp esir kafeste, can perişan
Dünyaya geldiğimiz an
Başlar bir koşu, durmayan
Attığım bir adım; suç diyorlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!