Gözlerimi kapa
Ay kara mı kara
Al döndür dünya
Gönlüm derin yara
Yatıyor yanımda dalga dalga
Göğün mavisini unuttum ben, o kadim rengi!
Artık rüzgâr bile tanımadığım bir dilde esiyor.
Yağmurlar ki toprağa değil, ruhuma zehir gibi yağıyor.
Sormayın bana ne şimşekleri, ne bulutları;
Gözlerinde boğdum gökyüzünün son mavisini!
Çiçeklerin dili artık bir küfür, kokuları birer hançer,
İnsanız sonuçta her şey apaçık değildir.
Dosdoğru da değildir.
İlla ki çıkan bir çıban vardır bir yerlerden.
Kendimizi her şeyimizle karşıya sunduğumuzda illaki bi eksik vardır.
Şimdi sıra sende küçüğüm,
Sakin ol Derin bir nefes al, alnını alnıma daya lütfen. Sol elinini kalbimin üzerine koy diğer elinle elimi tut. Korkma bu bi uçurumsa bile artık güvendesin beraber atlayacağız.
Bir iki yetmez üç sev beni
Sar sarmala çevir ört beni
Beş beşikte salla uyut beni
Evvela dokuz doğurt beni
Yedi pare emzir doyurt beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!