Koskoca bir ülke içinde vatanın çocukları
Yolları büklüm büklüm emek ister
Köyleri terk edilmiş bir ümit uğruna
Koskoca tarihin şanlı şu çocukları
Ekmek uğruna dünyaya köle olmuş
Çok meşhur bir hayatı gördümde
Hep yalnızlık çekmiş ömründe
Çok insanların içinde kimsesizmiş
Ben kendimi gördüm o kimsede
Ben de hayatta hep yalnızdım
Dostu yanında görmek ister insan
Gönül yaren arar kendine bulamaz
Bulunamayan dostluklar ne yücedir
Oysa belki yanında durur da göremez
Bulmak o kadar kolay mı ki ey gönül
Bu gün ocağın sekizi yıl iki bin on üç,
Günlerden salı, kar yağıyor ince ince
Örtüyor tarihe şahitlik eden o güzelim evleri
Beyaz örtü ne temiz hatıraların üstünde
Kızılırmak üzerine kurulan asma köprüsü
Anneciğim babam nerede diye sordum
Bahçeye gitti diye söyleyiverdi
Akşamın erken vakti çıktım hemen yollara
Vardım menzile akşamın karanlığında
Seslendim babacığım nerelerdesin
Hiçbir ses soluk duymadım oracıkta
Yeni bir derde düştüm şu gurbette
Beni ta yürekten vurdu o üstat
Yanlış anlamayın sakın dostlarım
Bu serzeniş bir aşk değil kederdir
Kendini bilmeze verilse bir fırsat
Sevmek gönül ister varsa gönülden seversin
doğumla başlar insan annesini sevgiyle aramaya
Sürer dudağını anasının süt kokan sinesine
Sevgisinin karşılığını anasından sütünü emerek bulur.
Aşkla vede iştahla emer anasının ak sütünü
Yoklukta doğdum ben
Varlıkta öleceğim
Yalnız geldim dünyaya
Seninle öleceğim
..........
Varlığın büyük mucize
Çağdaşlık Afrodit olmaksa eğer
Yirmi birinci yüzyıla ne gerek
Binlerce yıl önceki yunan tanrısı
İnsanların ilahı olsa gerek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!