Sevmesen de olur, ben seni sevmeyi sevdim
Gözlerinde kaybolmayı, seninle durmayı sevdim
Gülüşünle aydınlanan dünyayı, nameni fısıldayan rüzgarı
Ve en çok da, sen bilmeden sevmeyi sevdim
Bir gün olur da hani aklına ben düşerim
Her gece çıkıyorum ölümün merdivenlerini
Tozlu aynada görüyorum celladın gözlerini
İlmeğini geçirmesini bekliyorum Azrail'in
Ama içimden gelen rüzgarda senin suretin
Beni ölümden alıp kalemime götürüyorsun
Tengri bağışladı Türk boyunu
Bozkırdan yürüttü alp toyunu
Kılıçla yazıldı gök yazunu
Yad taşta uyandı Türk toyunu
Kün tuğu düşerse biz tutarız
Gökte yalnız bir yaldız hafifçe yanar
Gönlümde sızılar ve izini bırakan hal
Kalbim seninle her dem biraz yanar
Ruhumda kalan dermanım bu has hal
Seni düşlemek hayatımla bir kumar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!