Bir şairin en zor anlarından birisi bu
Ölümle kalım arasındaki en inçe çizgi
Hani kelimelerle anlatılmaz ya yaşananlar
Ne söylesen ne yazsan boşunadır ya
İşte öyle bir duygu dolu bu son anlar
Belki ismim her anıldığında gözlerin dolacak
Bugün senin doğum günün
Belki de en mutlu günün
Ben bu satırları yazarken sana
Gözlerim ağlamaklı yüreğimse yasta
Şimdi yasaksın sen bana
Ellerin gözlerin her şeyin yasak
Bir bulut olsam gezsem dolaşsam dünyayı
Denizlerden geçsem alsam yükümü dalga, dalga
Sonra mas mavi gökyüzünü siyaha boyasam
Soğuktur üşütür bu şehrin sabahları
Isıtmaz güneş buz tutmuş kaldırımları
Faydası yok gidenleri getirmez yolları
Ve giden gelmez boştur sokakları
Bu şehir neler aldı bizden bir bilseniz
Ay doğmasın artık karanlık gecelerime
Yıldızlarda parlamasın sönmüş yüreğime
Ve bir parça umut kalmasın gözlerimde
Çok zor olsa da mecburum bu defa gitmeye
Senden uzakta yalnız seni düşünerek ölmeye
Gidiyorum işte ama cesaretim yok elveda demeye
Ne olur, ne olur giderken bakma ağlayan gözlerime
Gitmek acı olsa da kalmak çare değil sensizliğime
Unutamıyorum işte seni söz geçiremiyorum yüreğime
Sen yoksun şimdi!
Kimleri sarsın kollarım annem
Ağladığımda gözyaşımı kim silsin
Herkes yaraladı vurdu kırdı annem
Bu yürek nasıl dayansın annem
Sıcaklığın nerde gülüşün nerde
Sen gülden de güzelsin gülün adı var
Susuz kalır güneşsiz kalır solar
Bir mevsimliktir gülün aşkı bülbüle
Ama bitmez bülbülün aşkı güle
Bülbül misali kaldım tek başıma şimdi
Bitmeyen aşkımla Leyla mecnun misali
Sana kör kütük aşığım demiştim ya bakma sen bana
Ben güneşe de aşığım, hatta yıldızlara da
Anneme, babama, dostlarıma..
Aruz vezninde bir hitapla başlar heceler
Sonra bir kaideyle biter sensiz geceler
Neyi yazarsan yaz tükenmez kelimeler
Yine yeniden seni yazar nasırlı bu eller
Bağırsan da çağırsan da sana bütün sözler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!