Dün gece düşünürken seni yalnız evimde
Gökten bir yıldız düştü ellerimin içine
Baktı dertliyim, başladı muhabbete
Dedi derdin çok büyük, yalnızsın bu şehirde
Sevdiğinin körmüş gözü, alay etmiş seninle
Kalbin kırılmış, aşk yayılmış sessizce
Konuşur gözlerin,
Seslenir kalbime,
Yürekler bir olur,
Sonsuza dek seninle,
Bir ömür benimle,
Gülmenin değerini anlamak için, ağlamak gerekmiş
Senin değerini anlamak için, sensiz kalmak
Hayattan zevk alabilmek için, acı çekmek lazımmış
Evet olabilirim belki sensiz
Ama buna olmak denirse
Shakespeare söylemiş ya
Evet güzel bayan
Sizi sevenim ben
Acı ve ıstıraba dönüşmüş
Aşkınızla eriyen
Acımı kimse bilmesin diye
Yalnızken ve yağmur yağarken ağlıyorum
Sevdiğimi gördün
Sevdiğimi duydun
Ve
Beni reddettin
Bense üç maymunu oynadım
Sevilmediğimi göremedim
Bir melek görürsün
Cennetten çok uzakta
Hemen koşup gidersin
O meleğin yanına
Önce tanışırsın
Bir gemidir hayatım
Okyanusta kaybolmuş
Fırtınalar hırpalamış
Su alır olmuş
Yardım fişekleri atılmış göğe
Havai fişek sanılmış
Metroda gördüm seni
Hüzünlüydün o gün sen
Gözlerin bir noktada sabit
Ruhun sahilde gezinen
Orda tanıştık biz senle
Gözlerim gözlerinde sabit
Kasvetlidir her zaman
Mezarlığın havası
Rüzgarın sesi, ölümün sesidir orada
Herkes yalnız yatar
Bir kişinin dışında
Abdulkadir oğlu Ahmet Sezer yazar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!